Exercicios de morfosintaxe en lingua galega/verbo/Infinitivo conxugado

Galilibro

Exercicios de

morfosintaxe

Fonética

O substantivo

O adxectivo

O artigo

O persoal

O demostrativo

O posesivo

O indefinido

O relativo

O numeral

O adverbio

O verbo

A preposición

A conxunción

Nexos comparativos

A interxección

Clases de palabras

Outros Galilibros

Ir a: Curso de lingua galega ····· Hª do galego ····· Exercicios de morfosintaxe ····· Exercicios de ortografía ····· Exercicios de léxico

Exercicio 1

Conxuga os infinitivos sempre que poidas

Xa está ben de perder (vós) o tempo dende o amencer.
Non sodes quen de recadar todo o que vos estiven a dicir.
Estiveches a piques de quebrar máis dun oso. En lugar de escordar o nortello, puideches perder a vida.
Esperei o tanguer das campás con vehemencia.
Non hai siso: saír (nós) agora, para ter (nós) que volver axiña.
De seguir os atallos atinxiréde-lo cumio.
Podemos pasar pola rúa do Progreso para ir de paso a casa de Mariña.
Ten a culpa o xuíz, pois non permitiu prender o ladrón.
Marchamos deste marabilloso país que tan ben nos recibiu para volver ó noso.
Sentinvos montar barullo ata ben entrada a noite.
O tempo está cativo. Esta situación é mala de aturar.
Debemos, inda que non queiras, marchar xa.
Temos que irnos.
Cómpre levar (vós) o meniño ó médico. p) Xa está ben de perder (vós) o tempo dende o amencer.

Conxuga os infinitivos sempre que poidas

Era un milagre o chegar os seus pais tan cedo.
Trouxeron rabada para facer (nós) unha caldeirada.
É preferible estar tranquilos antes de sabe-los resultados.
O xefe falou de empezar (vós) a traballar (vós) sen agardar por el.
Luns non haberá reunións por non poder (el) chegar (el) con tempo.
Se lles dis que é para Xoel hanche facer (elas) unha boa rebaixa.
Iso pásache por andar (ti) facendo o parvo.
Vinos chegar pola ponte de vagar.
Debiades explicalo mellor.
Xa me estrañou non concorrer os de Caldas ó partido.
Sería mellor estudar (vós) máis para poder (vós) marchar (vós) deste centro canto antes.
Convén argallar un plano todos nós.
Unha cultura propia é a única base da que podemos partir para un coñecemento cabal da realidade, para poder (nós) xulgala.

Conxuga os infinitivos sempre que poidas

Xa está ben de perderdes o tempo dende o amencer.
Non sodes quen de recadard todo o que vos estiven a dicir.
Estiveches a piques de quebrar máis dun oso. En lugar de escordares o nortello, puideches perder a vida.
Esperei o tanguer das campás con vehemencia.
Non hai siso: saírmos (nós) agora, para ter (nós) que volver axiña.
De seguirdes os atallos atinxiréde-lo cumio.
Podemos pasar pola rúa do progreso para irmos de paso cas de Mariña.
Ten a culpa o xuíz, pois non permitiu prender o ladrón.
Marchamos deste marabilloso país que tan ben nos recibiu para volvermos ó noso.
Sentinvos montar barullo ata ben entrada a noite.
O tempo está cativo. Esta situación é mala de aturar.
Debemos, inda que non queiras, marchar xa.
Temos que irnos.
Cómpre levardes (vós) o meniño ó médico.

Conxuga os infinitivos sempre que poidas

Era un milagre o chegaren os seus pais tan cedo.
Trouxeron rabada para facermos (nós) unha caldeirada.
É preferible estarmos tranquilos antes de sabermos os (sabérmo-los) resultados.
O xefe falou de empezardes (vós) a traballar (vós) sen agardardes por el.
Luns non haberá reunións por non poder (el) chegar (el) con tempo.
Se lles dis que é para Xoel hanche facer (elas) unha boa rebaixa.
Iso pásache por andares (ti) facendo o parvo.
Vinos chegar pola ponte de vagar.
Debiades explicalo mellor.
Xa me estrañou non concorreren os de Caldas ó partido.
Sería mellor estudardes (vós) máis para poderdes (vós) marchar (vós) deste centro canto antes.
Convén argallarmos un plano todos nós.
Unha cultura propia é a única base da que podemos partir para un coñecemento cabal da realidade, para podermos (nós) xulgala.