Análise e deseño detallado de aplicacións de informática e de xestión/Etapas do deseño lóxico

En Galilibros, o Wikibooks en galego.


No deseño lóxico estándar deben coordinarse esixencias case sempre atopadas, coma eliminar redundancias, conseguir a máxima simplicidade e evitar cargas suplementarias de programación, obtendo unha estrutura lóxica axeitada que veña establecer o equilibrio xusto entre as esixencias dos usuarios e a eficiencia. Ás veces cómpre reinterpretar o modelo conceptual e facer unha adaptación.

Haberá que conseguir, por tanto, equilibrar os distintos requisitos esixidos ao sistema: flexibilidade, confidencialidade, integridade, tempo de resposta, etc., establecendo unhas prioridades e adoptando unha solución de compromiso.

Nesta metodoloxía introdúcense as características do sistema de xestión de bases de datos o máis tarde posible, para asegurar a portabilidade da base de datos. Ata o final non se toman decisións sobre produtos concretos. O deseño lóxico debe poder facerse efectivo con calquera produto do mercado. O tema da portabilidade é moi importante, e está sempre de actualidade nos sistemas de xestión de bases de datos relacionais (SXBDR) debido ao seu continuo desenvolvemento, así como a inclusión de conceptos coma a integridade referencial, os dominios, etc.

Así, dentro do deseño lóxico distinguiranse dúas etapas:

Deseño lóxico estándar[editar]

A partires do esquema conceptual resultante da etapa previa, e partindo dos requisitos do proceso e do ambiente, elabórase un esquema lóxico estándar, que se apoia nun modelo lóxico estándar, que será o mesmo modelo de datos (xerárquico, relacional, etc.) que utilice o sistema de xestión de bases de datos que se vaia utilizar, pero sen as restricións ligadas a ningún programa concreto. Por tanto, ao chegar a esta etapa será preciso ter xa decidido o sistema a usar ou, polo menos, o modelo de datos co que se vai traballar. Nós utilizaremos como modelo lóxico estándar o modelo relacional, pero esta metodoloxía sería válida para calquera outro modelo.

Este esquema lóxico estándar describirase utilizando a lingua estándar, de existir, do modelo de datos correspondente (SQL, NDL, etc.).

Deseño lóxico específico[editar]

O deseño lóxico específico consiste basicamente na adaptación do deseño lóxico estándar a unha solución concreta. Co esquema lóxico estándar e tendo en conta o modelo lóxico específico propio do sistema de xestión de bases de datos que se vai utilizar (MySQL, PostgreSQL, Oracle, etc.) elabórase o esquema lóxico específico, que se describirá na linguaxe de definición de datos do software que vaiamos utilizar.

Ferramentas adicionais[editar]

Na fase de deseño lóxico, ademais dos modelos lóxicos estándar e específico e máis as linguaxes SQL estándar e a propia do sistema de xestión de bases de datos utilizado, disporemos doutras ferramentas coma os diagramas de dependencias funcionais, a teoría da normalización, os gráficos relacionais, etc.