Análise e deseño detallado de aplicacións de informática e de xestión/Visión xeral da enxeñaría do software

En Galilibros, o Wikibooks en galego.


A enxeñaría do software é o establecemento e uso de principios robustos da enxeñaría a fin de obter economicamente software que sexa fiable e que funcione eficientemente sobre máquinas reais.

Etapas[editar]

Historicamente hai catro etapas ou xeracións na enxeñaría do software.

Na etapa de desenvolvemento convencional non existe como tal a enxeñaría do software. Nesta etapa, a meirande parte do tempo está adicado á programación. Ao non existir unha verdadeira metodoloxía, as fases de deseño, codificación, implantación, mantemento e probas confundíanse unhas coas outras, non acabándose case nunca as especificacións das aplicacións e por tanto o seu deseño.

Na segunda etapa ─ou etapa de desenvolvemento estruturado─ deséñanse os programas seguindo determinadas metodoloxías de programación. Posteriormente apareceron as metodoloxías orientadas ao ciclo de vida das aplicacións. Estas metodoloxías buscan reducir o tempo empregado na programación e aumentar o empregado na súa análise.

Na terceira etapa apareceu o desenvolvemento orientado a obxectos. Os elementos do mundo real represéntanse coma obxectos sobre os que se poden realizar determinadas accións.

Na cuarta xeración ─a actual─ pódense atopar certos sistemas que permiten desenvolver o ciclo de vida do software, coma o modelo remuíño e o modelo pinball. A integración de ferramentas case en sistemas de cuarta xeración permite a xeración de interfaces gráficas, de documentación automática, de código fonte e sobre todo a transferencia de información dunhas fases a outras durante o desenvolvemento do software, ademais de manter os controis de calidade sobre o produto desenvolvido.

Fases[editar]

O traballo que se asocia á enxeñaría do software pode dividirse en tres fases xenéricas.

Definición[editar]

Durante a definición, o desenvolvedor de software intenta identificar que información ha de procesarse, que función e rendemento se quere, que comportamento do sistema, que interfaces se van establecer, que restricións existen do deseño, e que criterios de validación se necesitan para definir un sistema correcto.

Por tanto, han de identificarse os requisitos clave do sistema e do software. Terán lugar tres tarefas principais:

  • enxeñaría de sistemas ou de información,
  • planificación do proxecto do software, e
  • análise dos requisitos.

Desenvolvemento[editar]

Durante o desenvolvemento, o enxeñeiro informático intenta definir como han de deseñarse as estruturas de datos, como han de implantarse detalles do procedemento, como han de caracterizarse as interfaces, como ha de traducirse o deseño na linguaxe de programación e como ha de realizarse a posta a proba.

As tres tarefas técnicas específicas deberían levarse sempre a cabo:

  • deseño do software,
  • xeración do código e
  • posta a proba do software.

Mantemento[editar]

Durante a fase de mantemento existen catro tipos de cambios:

  • Corrección. O mantemento correctivo modifica o software para corrixir os seus defectos.
  • Adaptación. O mantemento de adaptación produce modificacións no software para acomodalo aos cambios no seu ambiente externo.
  • Mellora. O mantemento perfectivo leva ao software alén dos seus requisitos funcionais orixinais.
  • Prevención. O mantemento preventivo é na súa esencia facer cambios en programas para facilitar as súas futuras correccións, adaptacións e melloras.