Etimoloxías dos nomes científicos das aves galegas

Este artigo está a ser editado nun proxecto escolar.
Teña en conta que este artigo está en proceso de desenvolvemento e pode conter erros, lagoas de contido ou outros problemas.

Para contactar co responsable, Usuario:IESMugardos-profesor (avisos)

Introdución

Algunhas referencias xerais:

Fontes masivas:

Fontes escritas:

PDF de Costanera Sur (igual có de arriba)
PDF da fundación Azara (igual có de arriba)
PDF de Costa Rica (só para familias)
Un libro da ETSIM UPM na libraría Linneo ou na da FCdVdS (á venda)
Outro libro, de Zamorano, en Amazon (á venda)

Instrucións

as especies van aleatorias, pero non desordenadas: non as reordenes ti
cada un editará só no seu apartado
só se avaliará e valorará o que estea incluído aquí e no prazo correspondente
as infraccións e sancións na wiki son problema voso (eu non administro, pero teño contacto coa comunidade, así que non xoguedes coa vosa sorte)
a súa cantidade inversamente proporcional ó tamaño do traballo feito na tradución dos capítulos do libro que xa vos entregara

-

se o nome científico está mal posiblemente sexa pola secuencia de letras ti-ffi-fl: de tódolos xeitos, avísame
non hai que indicar só o que significa e a lingua de onde procede, tamén a causa (nigra, penelope): se pode ser tamén incluír a evolución e nomes científicos sinónimos previos
mínimo tres referencias
estades obrigados a compartir como fontes masivas aquelas que mencionedes máis de cinco veces
as fontes masivas valen a metade como referencias
ide quedando con dúas ou tres especies favoritas (en funcións de cantas che tocasen)

Axuda á edición

Como dar formatos?

efecto	uso o código	visualízase como
normal	eu	eu
letra cursiva	''ti''	ti
letra grosa	'''el'''	el
letra cursiva e grosa (non recomendable)	'''''ela'''''	ela

Como insertar unha referencia?

efecto	uso o código	visualízase como
copiar, pegar e amosar o URL	http://academia.gal	http://academia.gal
copiar e pegar o URL e amosar outro texto	[http://academia.gal Outro texto]	Outro texto
copiar e pegar o URL e amosar un número (non recomendable)	[http://academia.gal]	[1]

ABS

Acrocephalus agricola:

acrocephalus procede do grego antigo ἄκρος-α-ον, ákros ^[1], "(o máis) alto, elevado, agudo, puntiagudo", e κεφαλή-ῆς^[2], kephalé, "cabeza", segundo JOBLING, 1995, pola forma da cabeza do macho cando canta^[3], aínda que é posible que Naumann e Naumann pensasen que akros significa "con punta aguda".^[4]
agricola orixínase no latín, onde significaba "granxeiro"^[5]

Leucophaeus atricilla:
Alectoris barbara:
Certhia brachydactyla:
Platalea leucorodia:
Calidris pusilla:
Sterna paradisaea:
Hirundo rustica:
Rhodostethia rosea:
Curruca subalpina:
Muscicapa striata:
Dendrocygna viduata:
Saxicola dacotiae:
Oenanthe oenanthe:
Calonectris edwardsii:
Stercorarius maccormicki:
Lanius collurio:
Gallinago gallinago:
Gavia immer:
Panurus biarmicus:
Anser erythropus:
Upupa epops:
Circaetus gallicus:
Cisticola juncidis:
Locustella luscinioides:
Phalaropus lobatus:
Pterocles orientalis:

NCM

Charadrius pecuarius:
Falco pelegrinoides:
Numenius phaeopus: O nome desta ave é: Trinador de praia.
Serinus serinus:
Coturnix coturnix:
Phylloscopus sibilatrix:
Calidris alba:
Mareca americana:
Numenius arquata:
Tyto alba:
Ciconia ciconia:
Curruca desertcola:
Oenanthe leucopyga:
Iduna opaca:
Alectoris rufa:
Saxicola rubicola:
Gavia stellata:
Stercorarius skua:
Tadorna tadorna:
Pterodroma feae:
Phylloscopus humei:
Larus argentatus:
Calonectris borealis:
Thalasseus bengalensis:
Anser fabalis:
Phalaropus fulicarius:
Dendrocopos leucotos:

ECR

Charadrius mongolus:
Larus marinus:
Haematopus ostralegus:
Phoenicurus phoenicurus:
Falco vespertnus:
Nyctcorax nyctcorax:
Calidris pugnax:
Riparia riparia:
Merops apiaster:
Gallinago delicata:
Buteo lagopus:
Rallus aquaticus:
Dolychonix oryzivorus:
Ardea cinerea:
Calonectris diomedea:
Tadorna ferruginea:
Somateria mollissima:
Athene noctua:
Musophaga violacea:
Curruca deserti:
Oenanthe deserti:
Phoenicurus moussieri:
Cursorius cursor:
Anser cygnoides:
Fringilla coelebs:
Larus canus:
Lophodytes cucullatus:

DDM

Charadrius dubius:O nome do xénero Charadrius procede dunha palabra latina referida unha ave amarelada mencionada na Vulgata do século IV. Deriva do grego kharadrios, un paxaro que vivía nos vales fluviais (kharadra, 'barranco'). O nome específico dubius significa en latín 'dubidoso', xa que Sonnerat, en 1776, pensaba que este paxaro podería ser simplemente unha variante da píllara real (Charadrius hiaticula).

Ten tres subespecies recoñecidas: -C. d. curonicus J. F. Gmelin, 1789 -C. d. jerdoni (Legge, 1880) -C. d. dubius Scopoli, 1786

Fulmarus glacialoides: A especie foi descrita primeiramente en 1840 polo naturalista escocés Andrew Smith baseándose nun espécime recollido no cabo de Boa Esperanza. Orixinalmente recibiu o nome binomial de Procellaria glacialoides, mais despois foi trasladada ao xénero Fulmarus xunto co seu parente próximo do norte F. glacialis. Os datos moleculares suxiren que as dúas especies diverxeron durante o Plistoceno.

Dendrocoptes medius: O Peto mediano (Dendrocopos medius) é unha ave da familia Picidae, que se atopa amplamente espallada polo Paleártico occidental, dende Irán á Cordilleira Cantábrica, en España, e dende Letonia ao sueste de Turquía. A poboación mundial está estimada ao redor das 140.000 parellas reprodutoras, co groso dos seus efectivos no leste e sueste europeos.

Ixobrychus minutus: A garza pequena (Ixobrychus minutus) é un ave da familia das garzas (Ardeidae). Durante a época de cría localízase en toda Europa, excepto Escandinavia, Illas Británicas e a Cordilleira Cantábrica.

Burhinus oedicnemus: pernileiro ou alcaraván (Burhinus oedicnemus) é unha ave da orde das caradriformes que é o único membro da familia Burhinidae. As seis razas desta especie están distribuídas polo oeste de Europa, o norte de África e en Asia dende o Oriente próximo pasando polo sur de Asia central ata a India.

A sua zona de distribución:

-Distinctus -insularum -Saharae -harteri -Indicus

Anas platyrhynchos:O lavanco (Anas platyrhynchos) é probablemente a forma de parrulo máis coñecida, e a orixe de case tódolos parrulos domésticos. É unha ave da familia dos anátidos (Anatidae). O nome científico significa, en grego antigo parrulo de bico chan. O lavanco é un dos parrulos máis comúns e máis espallados polo mundo. Esta presente como reprodutor en todo o hemisferio Norte. Foi introducido en Australia e Nova Zelandia onde se cruzou coa especie local á que está a desprazar.

Phylloscopus proregulus:O pallaso de Pallas ( Phylloscopus proregulus ) é unha especie de ave paseriforme da familia Phylloscopidae que vive en Asia

Stercorarius parasiticus:A palleira parasita (Stercorarius parasiticus), tamén chamada papamerda palanquín, é unha ave mariña da familia das Stercorariidae. É unha criatura agresiva cando se sente ameazada. No inverno migra cara os mares tropicais e océanos do sur.Nas Illas Británicas vive en Shetland e en Orkney, así como nas Hébridas, Sutherland, Caithness e outras illas.

Aliméntase de lemmings e outros roedores e rouba as presas doutras aves mariñas como as gaivotas.

Falco rusticolus: O falcón albar (Falco rusticolus) é a especie de falcón de maior tamaño. De distribución circumpolar, cría nas áreas boreais de Eurasia e Norteamérica.

Na literatura ornitolóxica máis antiga recoñecíanse entre 4 e 7 variedades de falcón albar, que se diferenciaban pola cor da plumaxe. A demostración de que as diferentes coloracións se reparten por tódalas áreas xeográficas, fai que a cor non poida ser tida en conta para a división subespecífica. Hoxe non se fai diferenciación de razas dentro da especie. Unha especie coñecida antes coma Falcón albar do Altai, (Falco altaicus) é agora recoñecida coma un cruzamento entre o falcón albar e o falcón sacre (Falco cherrug).

Acrocephalus scirpaceus: A folosa das canaveiras[2] (Acrocephalus scirpaceus) é unha ave da familia dos sílvidos (Sylviidae) e do xénero das folosas ou acrocefálidos (Acrocephalus).

Crían en Europa e nas zonas temperadas do oeste de Asia. Son aves migratorias, que pasan o inverno na África subsahariana. Nas partes centrais de Europa están presentes entre abril e outubro. As datas e a dirección das migracións, que os levan a viaxaren distancias de ata 6000 km, están xeneticamente marcadas. Viven entre os xuncos e o carrizal mesto e entre a vexetación das beiras de ríos, lagos, estanques e pantanos.

Mareca sibilatrix:Mareca sibilatrix é unhas das tres especies existentes de parrulo do xénero Mareca, da subfamilia dos anatinos. Este paxaro é orixinario da parte do sur de América do Sur, incluíndo o arquipélago de Chiloé. O seu epíteto específico, sibilatrix, quere dicir 'chiador', referido á chamada do paxaro.

Cecropis daurica: A andoriña dáurica (Hirundo daurica, para outros autores Cecropis daurica) é un pequeno paxaro da familia das andoriñas. Habita nos países de clima temperado do sur de Europa e Asia, desde a Península Ibérica no oeste ata Xapón no leste, chegando á África tropical polo sur. Os exemplares indios e africanos son residentes, pero as andoriñas europeas e doutras partes de Asia son migratorios, invernando en África e na India.

Gallinago media:A becacina real (Gallinago media) é unha pequena ave limícola robusta do xénero Gallinago. O hábitat reprodutor desta ave son marismas e pradeiras húmidas con vexetación curta do nodeste de Europa, incluíndo o noroeste de Rusia ; en Galicia é unha ave accidental rara. Son aves migratorias, que paan o inverno en África. A poboación reprodutora europea está en forte declive.

A especie foi descrita polo naturalista inglés John Latham en 1787 co nome Scolopax media. O nome do xénero actual Gallinago é unha palabra neolatina que significa arcea ou becada, do latín gallina, 'galiña' e o sufixo -ago, 'que lembra a'. O nome específico media significa en latín 'intermedia', porque esta especie é intermedia en tamaño entre a arcea (Scolopax rusticola) e a becacina cabra (Gallinago gallinago). Os adultos cos seus 26 a 30 cm de lonxitude e 42 a 50 cm de envergadura alar son só lixeiramente máis grandes, pero moito máis voluminosos, que a becacina cabra e teñen un bico máis curto. O corpo ten manchas marróns pola parte superior e está barrado pola inferior. Teñen unha liña negra que cruza o ollo. As ás son anchas e en voo pode verse unha barra clara na á. Á voz desta ave descríbese como un feble ie. As chamadas durante as exhibicións de apareamento que fan os grupos poden sentirse a longas distancias (a máis de 300 m) e inclúen unha serie de chíos que se elevan e baixan e ruídos de clics que aceleran.

Buteo buteo:O miñato común (Buteo buteo) é unha ave de presa propia do Vello Mundo. Recibe tamén os nomes de miato,bexato, buxato, lamego ou lamote.O miñato típico acada entre 51 e 57 cm de lonxitude, cunha envergadura de 110 a 130 cm coas ás despregadas, o que o coloca entre as rapaces de tamaño medio. A súa especie espállase pola maior parte de Europa e tamén se estende por Asia. Polo corrente é unha ave que se estaciona todo o ano, excepto nas partes máis frías do hábitat, e máis no caso dalgunhas subespecies. Os miñatos poden chegar a vivir até 20 anos.

Os machos son máis grandes en tamaño e en peso que as femias. Os miñatos, normalmente, non forman bandos, pero ás veces poden ser vistos xuntos da cando hai movementos migratorios ou nun bo hábitat. O escritor da época vitoriana , William Crossing, estando en Dartmoor, rexistrou que tiña visto, en ocasións, bandos de 15 ou máis miñatos nalgúns sitios. Esta rapaz de amplas ás, posúe unha boa variedade de plumaxes, de xeito que en Europa pode ser confundido co parecido Buteo lagopus e co invulgar e distantemente emparentado miñato abelleiro (Pernis apivorus), capaz de mimetizar a plumaxe do miñato común para se protexer do azor. O miñato común, ave abundante na Galiza, coñécese aínda con outros nomes: bexato ou buxato (aínda que bexato é tamén normativo, buxato está quizais máis espallado), queima, tartaraña, ...

Merops persicus: O Merops persicus é unha especie de aves da familia dos abellarucos, Meropidae. Cría no Norte de África e no Oriente Próximo desde o leste de Turquía a Casaquistán e India. Algúns exemplares desde o norte de África voan máis ao norte e poden aparecer como aves errantes principalmente en Italia e Grecia, e a especie tense detectado tamén en Galicia, polo que figura na Lista de aves de Galicia, na que se lle dá o nome de abellaruco de cara azul. Xeralmente é unha ave moi migratoria, que inverna na África tropical, aínda que algunhas poboacións crían e viven arredor do Sahel.

Esta especie, igual que outros abellarucos, ten unha plumaxe moi coloreada, e un peteiro fino. É predominantemente verde; a súa cara é azul na parte lateral cunha banda negra ocular, e unha gorxa amarela e castaña, e peteiro negro. Pode chegar a ter unha lonxitude de 31 cm, e as súas plumas alongadas centrais da cola engaden outros 7 cm máis á lonxitude. Os sexos son moi semellantes, mais as plumas longas da cola da femia son máis curtas. É unha ave que cría en áreas subtropicais semidesérticas con poucas árbores, xeralmente acacias. Inverna en bosques abertos ou pradeiras. Os abellarucos comen maiormente insectos, especialmente abellas, e avespas, que capturan no aire facendo saídas desde un pousadeiro aberto. Porén, esta especie probablemente captura máis libélulas que outras presas.

Os abellarucos desta especie poden facer o niño en solitario ou en colonias pouco densas de ata dez paxaros. Poden tamén facer niños en colonias xunto ao abellaruco común (Merops apiaster). Os niños están localizados en bancos areosos, terrapléns, penedos baixos ou nas ribeiras do mar Caspio. Constrúen un túnel relativamene longo de 1 a 3 m de lonxitude no fondo do cal poñen de catro a oito (comunmente seis ou sete) ovos esféricos brancos. Encárganse do coidado dos ovos tanto o macho coma a femia, aínda que a femia é a única que choca os ovos durante a noite. A incubación dura de 23 a 26 días. A súa chamada soa 'máis plana' e menos 'afrautada' que a do abellaruco común.

Ciconia nigra: A cegoña negra (Ciconia nigra) é unha especie monotípica, e considérase como o taxón máis primitivo do xénero Ciconia (del Hoyo et al. 1992). Algo menor que a familiar cegoña branca, ten unha altura de 90–100 cm, e unha envergadura que supera os 160 cm. O peso aproximado é de 3 kg. O adulto presenta unha plumaxe negra pola súa parte dorsal: pescozo, cola e peito, con irisacións “metálicas” verdes e moradas, moi patentes na cabeza, o pescozo, o dorso e as cobertoiras alares. As partes inferiores teñen plumas brancas na zona axilar, zona ventral, coxas e infracobertoiras caudais, que son extraordinariamente longas.

Nos adultos, a carúncula (o "anel" arredor do ollo), pico e patas, ausentes de plumas, presentan unha cor vermella intensa que produce unha marcada contraste coa cor branca e negra da plumaxe. O iris é marrón. Non existe dimorfismo acusado entre macho e femia. O macho presenta un tamaño algo maior, e a estrutura do pico nalgúns exemplares pode chegar a ser moi patente, cun pico máis robusto e algo curvo respecto á femia. Os individuos novos cando abandonan o niño diferéncianse dos adultos porque a carúncula, patas e peteiro non teñen cor vermella, e a plumaxe dorsal, a da cabeza e o pescozo non é negra. A cor da carúncula é marrón ou parda agrisada, a do peteiro e patas varía entre branca agrisada a verde oliva ou amarelo. As plumas da cabeza, pescozo e peito son de cor marrón, coas puntas brancas, o que lle confire un aspecto pencado. O resto da plumaxe do dorso é tamén de tonalidades marróns escuras, o que fai que no campo as aves novas teñan dorsalmente un aspecto marrón achocolatado.

Saxicola rubetra:O chasco rabipinto, (Saxicola rubetra) é unha pequena ave paseriforme membro da familia Muscicapidae, dos papamoscas do Vello Mundo, que antes era incluída en Turdidae. É unha especie migratoria insectívora que se reproduce en ásperas leiras de pasto ou campóns similares non cultivados en Europa e Asia. Aniña en canavais. Todas as poboacións da especie invernan en África.

A chasca é similar en talle ao paporroibo europeo (Erithacus rubecula). Ambos os dous sexos da especie teñen a rabadilla amarelada e a cola branca cunha banda terminal negra. O macho no verán ten as partes superiores pardas, a garganta anteada e os lados da cabeza ennegrecidos. Ten unha lista superciliar intensamente branca. Ten parches brancos nas ás. A femia ten os lados da cabeza castaños, a cella anteada e non ten os parches brancos nas ás. O macho ten un canto crepitante. Chama facendo o "chac" típico da chasca ou cun chío suave. Esta especie representa unha diverxencia bastante basal do xénero Saxicola (Wink et al. 2002).

Sterna hirundo: O carrán común (Sterna hirundo) é unha especie de ave Charadriiforme da familia Sternidae. É unha ave mariña de distribución circumpolar en rexións temperás e subárticas de Europa, Asia, leste e centro de Norteamérica. É un gran migrador, pasando o inverno en océanos tropicais e subtropicais. É ás veces coñecido coma andoriña de mar. O carrán común é unha das especies para as cales aplícase o Acordo para a Conservación de Aves Marítimas Migratorias Africanas-Asiáticas (EAWA).

Coñécense catro subespecies de carrán común: -Sterna hirundo longipennis Nordmann, 1835 -Sterna hirundo minussensis Sushkin, 1925 -Sterna hirundo tibetana Saunders, H., 1876

Phalaropus tricolor: O falaropo de Wilson (Phalaropus tricolor) é unha pequena ave limícola, a máis grande entre os falaropos, que se reproduce na pradeiras de América do Norte no oeste do Canadá e no oeste dos Estados Unidos. É unha ave migratoria, que pasa o inverno en lagos salgados terra adentro preto dos Andes na Arxentina. Son aves migrantes de paso en América Central polos meses de marzo e abril e despois de novo en setembro e outubro. A especie é unha ave errante rara no oeste de Europa, incluída Gaicia.

A especie adoita ser mansa e deixa que se lle aproximen. Ás veces é clasificada nun xénero monotípico, Steganopus.

O nome desta ave fai referencia ao ornitólogo escocés-americano Alexander Wilson. O nome do xénero Phalaropus procede do grego phalaris, 'galiñola' e pous, 'pé', é dicir, 'pés de galiñola', xa que teñen dedas parecidas. O nome específico tricolor significa en latín 'tres cores'

Charadrius hiaticula:A píllara real (Charadrius hiaticula) é unha ave limícola de pequeno tamaño da familia Charadriidae.

Son aves de entre 18 e 20 cm de lonxitude e entre 40 e 80 gramos de peso. As alas abertas miden de 40 a 55 cm de punta a punta. Teñen a plumaxe da parte superior do corpo castaña agrisada e a da parte inferior branca. Teñen unha pucha marrón na cabeza, a testa branca e unha máscara negra ó redor dos ollos. O papo é branco, cunha faixa negra ancha. O peteiro e curto, escuro na parte dianteira e amarelo cara atrás. As patas son amareladas e os ollos negros. Diferéncianse da moi semellante pero algo máis pequena píllara semipalmada (Charadrius semipalmatus), por teren só os dúas dedas exteriores dos pés lixeiramente palmadas, mentres que este as ten as tres.

A coloración de machos e femias e semellante, pero os exemplares novos son de cores máis escuras, coa banda peitoral a miúdo incompleta, o bico uniformemente escuro e patas grises amareladas. A especie divídese en tres subespecies, diferenciadas por pequenos cambios de tamaño e cor:

- Charadrius hiaticula hiaticula, que cría nas zonas temperadas do oeste de Europa ata Escandinavia central. Son residentes ou fan migracións de radio curto ata o suroeste de Europa. É a subespecie meirande e máis pálida. -Charadrius hiaticula psammodroma, subespecie que cría en Islandia, Groenlandia e nordeste do Canadá e pasa o inverno no oeste de África. -Charadrius hiaticula tundrae. Os individuos desta especie crían no norte ártico de Escandinavia e Asia e pasan o inverno en África e suroeste de Asia. É a subespecie máis escura e máis pequena.

Oenanthe isabellina:A collalba isabel ( Oenanthe isabellina)3 é unha especie de ave paseriforme da familia Muscicapidae, aínda que antes o seu xénero clasificábase na familia Turdidae. Habita en Asia, o sueste de Europa e o norte de África.

A collalba isabel mide entre 15 e 16,5 cm de longo. A plumaxe dos seus partes superiores é principalmente de cor ocre, algo máis escuro nas ás, chegando a negruzco, o obispillo e a base da súa cola son brancos e a metade terminal da cola é negra. Os seus partes inferiores son principalmente esbrancuxadas. Os machos presentan brida negra e o peito amarelado.

Fringilla montifringilla:O pimpín real (Fringilla montifringilla) é unha ave da familia Fringillidae.

A especie caracterízase por posuír un ventre branco, unhas ás escuras cunha franxa alar inferior esbrancuxada e unha superior laranxa, unha cabeza parda e un peteiro amarelo. A súa lonxitude oscila entre uns 14 e 16 centímetros. É menos común có pimpín, máis pódese verse reunido en amplos flocos en Centroeuropa, sobre todo no inverno. O seu reclamo é duro, nasal; o chío, zumbante, tamén nasal. O seu niño ten forma de cunca, forrado de liques, codias, raíces e talos, pelo e plumas; alberga de cinco a sete ovos, postos nunha niñada, de maio a xuño. Aliméntase de insectos e sementes, que captura no chan.

Ardea purpurea:A garza imperial ou garza vermella (Ardea purpurea) é unha ave da familia das garzas (Ardeidae). É nativa de África, Europa meridional e central e Asia. As poboacións europeas son migratorias e hibernan en África. As poboacións do norte de Asia tamén migran cara terras máis meridionais.

Segundo os autores, hai de tres a catro subespecies: - Ardea purpurea purpurea Linnaeus, 1766. Nativa en África, Europa e Asia. -Ardea purpurea bournei (de Naurois, 1966), Garza de Bourne. Nativa de Cabo Verde (para algúns autores inclúese dentro da subespecie purpurea, pero para outros trátase dunha especie distinta coñecida como Ardea bournei). -Ardea purpurea madagascariensis Oort, 1910. Nativa de Madagascar. -Ardea purpurea manilensis Meyen, 1834. Nativa de Asia dende Paquistán ata Filipinas e Indonesia. Tamén se pode atopar en Rusia.

Curruca undata:A papuxa do mato (Sylvia undata) é unha ave paseriforme da familia dos sílvidos. A Papuxa do mato ten unha lonxitude duns 12,5 cm e pesa uns 8,5 gramos. O corpo enteiro é de cor escuro, case negro. Normalmente coa cola erguida e cunha carúncula ocular tipicamente vermella. Os machos e femias non presentan diferenzas morfolóxicas. Habita en zonas de matogueiras ou bosques con claros. Aliméntase de insectos, arañas e bagas.

Localizada unicamente na Península Ibérica, suroeste de Francia, sur de Italia e extremo sur de Inglaterra. Tamén está presente no extremo norte do Magreb Occidental.

Mareca penelope:O asubiador (Anas penelope) é unha ave da orde dos anseriformes e da familia dos anátidos.

Os asubiadores miden entre 41 e 51 cm, teñen unha envergadura de alas de 75 a 86 e pesan de 500 a 900 gramos. A plumaxe reprodutora dos machos é agrisada, coa área da barriga branca ou crema. As ás amosan unha banda branca. A cabeza é moi característica, marrón, cunha mancha branca na testa que lles chega ata a base do bico, que é gris coa punta negra. As femias teñen unha coloración discreta, de tons acastañados. A cor das patas en ambos os sexos vai do castaño escuro ata tons case negros. Están activos de día, no crepúsculo e pola noite. A estrutura dos seus ollos, cunha capa posterior que reflicte a luz, permítelles ver sorprendentemente ben pola noite. Son aves sociais, que se moven sempre en grupos grandes. Os asubiadores crían no norte de Europa, norte de Asia e parcialmente no norte de Norteamérica. Viven en lagos e estanques con vexetación abundante e, ocasionalmente, vense tamén en ríos de curso lento. A comezos do inverno emigran cara ó sur, para pasa-lo inverno no centro e sur de Europa, onde se poden ver tamén en terras de cultivo, o que causa en ocasións problemas cos agricultores.

Phylloscopus schwarzi:O furafollas de Schwarz ( Phylloscopus schwarzi)2 é unha especie de ave paseriforme da familia Phylloscopidae que vive en Asia. O seu nome conmemora ao astrónomo alemán Ludwig Schwarz (1822-1894).

Mide ao redor de 14 cm de longo. Os adultos teñen as partes superiores de cor parda lisa e as inferiores esbrancuxadas. Presenta unha prominente lista superciliar esbrancuxado amarelada. O seu pico é puntiagudo, aínda que máis ancho que o do seu similar parente o furafollas sombrío. Ademais as súas patas son máis claras que as do @sombrío e os seus dedos son máis grandes, como consecuencia do seu estilo de vida máis terrestre. Os dous sexos teñen un aspecto similar, como é habitual entre os mosquiteros, pero os xuvenís teñen as partes inferiores máis amareladas. A súa chamada consiste nun suave chick.

Acrocephalus dumetorum:A folosa de Blyth (Acrocephalus dumetorum), é un paxaro da familia dos sílvidos (Sylviidae) que cría en Asia e no leste de Europa.

É unha folosa de tamaño mediano que mide entre 12,5 e 14 cm. de lonxitude. Os adultos teñen a parte superior do corpo castaña e son máis pálidos por debaixo. É doado confundila coa folosa das canaveiras ou fulepa dos carrizos (Acrocephalus scirpaceus) e con algunhas folosas do xénero Hippolais. Diferénciase da folosa das canaveiras por teren o lombo máis agrisado, a fronte menos patela e o bico menos forte e afiado. Os dous sexos teñen coloracións idénticas, pero os exemplares novos son máis amarelos na zona ventral. Na época reprodutora a súa característica máis distintiva e o seu canto, lento e repetitivo, con imitacións do doutras aves e puntuado coas escalas e os asubíos típico das folosas. Coma case tódalas folosas aliméntanse de insectos, pero poden apañar outras pezas pequenas de alimento coma as bagas. Fan o niño entre o mato e poñen entre catro e seis ovos.

JFR

Anser anser: ganso común, ave anseriforme da familia Anatidae. Anser ven de anser-eris, en latín ganso, oca.
Dryobates minor: pico menor, ave piciforme da familia Picidae. Dryobates ven do grego. Druos: do bosque, bates: caminante, e minor do latín, menor
Mergus serrator: tamén coñecido como pato serrucho, mergus significa mergullarse, e serrator serra, pola forma do seu bico.
Phaethon aethereus: Phaethon sinifica fillo do Sol e aethereus etéreo. De alí o seu nome común rabijunco etéreo.
Cyanistes caeruleus: herrerillo común paxaro moi colorido e de pequeno tamaño da familia Paridae.
Ixobrychus favicollis: de ixos que significa visgo e briquao ,gritar
Ardenna gravis:
Fulmarus glacialis:
Mycteria ibis:
Dryocopus martius:
Stercorarius pomarinus:
Anas rubripes:
Corvus ruficollis:
Chroicocephalus ridibundus:
Otus scops:
Somateria spectabilis:
Delichon urbicum:
Pernis apivorus:
Eremophila alpestris:
Himantopus himantopus:
Lymnocryptes minimus:
Saxicola maurus:
Thalasseus sandvicensis:
Tringa totanus:
Spinus spinus:
Phylloscopus collybita:
Motacilla fava:

LFT

Ardenna grisea:
Oenanthe leucura:
Curruca nisoria:
Melanita perspicillata:
Aix sponsa:
Picus sharpei:
Dendrocopos major:
Mergus merganser:
Chloris chloris:
Circus cyaneus:
Corvus frugilegus:
Oxyura jamaicensis:
Stercorarius longicaudus:
Eudromias morinellus:
Numida meleagris:
Ammomanes cinctura:
Emberiza calandra:
Gelochelidon nilotica:
Spatula querquedula:
Sula sula:
Actitis hypoleucos:
Ptyonoprogne rupestris:
Botaurus poiciloptilus:
Emberiza calandra:
Ichthyaetus audouinii:
Ixobrychus sturmii:
Phalacrocorax aristotelis:

IGV

Acrocephalus brevipennis:
Anser caerulescens:
Lophophanes cristatus:
Puffinus puffinus:
Motacilla alba:
Oenanthe hispanica:
Oxyura leucocephala:
Melanita nigra:
Anthus spinoleta:
Mareca strepera:
Megaceryle alcyon:
Aythya afnis:
Ficedula albicollis:
Mergellus albellus:
Antgone canadensis:
Curruca hortensis:
Phylloscopus ibericus:
Circus pygargus:
Charadrius semipalmatus:
Tetrao urogallus:
Chersophilus duponti:
Sterna forsteri:
Apus cafer:
Anas carolinensis:
Hirundapus caudacutus:
Botaurus pinnatus:
Sula leucogaster:

DGL

Tringa ochropus:
Iduna rama:
Chroicocephalus genei:
Phalacrocorax carbo:
Periparus ater:
Sturnus unicolor:
Ixobrychus exilis:
Puffinus mauretanicus:
Anser serrirostris:
Carduelis corsicana:
Calidris acuminata:
Motacilla citreola:
Spatula clypeata:
Crex egregia:
Podiceps grisegena:
Ficedula hypoleuca:
Aythya marila:
Anthus berthelotii:
Cyanopica cooki:
Melanita deglandi:
Alcedo athis:
Circus aeruginosus:
Curruca crassirostris:
Grus grus:
Arenaria interpres:
Haemorhous mexicanus:
Phylloscopus trochilus:

OMF

Tachymarptis melba:
Tringa erythropus:
Vanellus gregarius:
Botaurus stellaris:
Hydroprogne caspia:
Melanocorypha calandra:
Spatula cyanoptera:
Gallinula galeata:
Puffinus yelkouan:
Apus apus:
Anser brachyrhynchus:
Larus delawarensis:
Microcarbo pygmaeus:
Poecile palustris:
Acrocephalus schoenobaenus:
Sturnus vulgaris:
Motacilla cinerea:
Melanita fusca:
Anas georgica:
Aythya nyroca:
Pica pica:
Zapornia pusilla:
Cyanecula svecica:
Curruca sarda:
Anthropoides virgo:
Podiceps cristatus:
Bombycilla garrulus:

ÁMP

Circus macrourus:

Circus: Griego, Kirkos -halcón en parte mítico, llamado así por su vuelo circular (Kirkos -círculo), mencionado por muchos autores clásicos (https://aves-pe.blogspot.com/). Circus macrourus é unha especie de aves da familia dos accipítridos. Especie moi semellante á tartaraña cincenta e á gatafornela. O ventre do macho é branco (https://gl.wikipedia.org/)

Anthus petrosus:
Calidris subrufcollis:
Phylloscopus trochiloides:
Crex crex:
Alle alle:
Botaurus lentiginosus:
Calandrella brachydactyla:
Anas crecca:
Limosa lapponica:
Chaetura pelagica:
Chroicocephalus philadelphia:
Gallinula tenebrosa:
Otis tarda:
Corvus albus:
Phoenicoparrus andinus:
Thalasseus elegans:
Locustella fluviatilis:
Anser indicus:
Pastor roseus:
Tringa stagnatilis:
Jynx rufcollis:
Jynx torquilla:
Recurvirostra avosetta:
Galerida cristata:
Limosa limosa:
Acrocephalus arundinaceus:

EOR

Gallinula chloropus:Gallinula: [latín] = gallinita chloropus: [griego] khloros = verde o amarillo; pous = pie
Phoenicopterus chilensis:Phoenicopterus: [griego] phoinix = rojo carmesí; pteron = ala
Spatula discors:
Onychoprion fuscatus:
Branta leucopsis:
Actitis macularius:
Ichthyaetus melanocephalus:
Apus pallidus:
Alaudala rufescens:
Regulus regulus:
Hieraaetus pennatus:
Alca torda:
Calidris alpina:
Haliaeetus albicilla:
Curruca conspicillata:
Aythya ferina:
Zapornia parva:
Erithacus rubecula:
Mniotilta varia:
Melanita stejnegeri:
Alauda arvensis:
Anas bahamensis:
Clangula hyemalis:
Ploceus melanocephalus:
Pelecanus onocrotalus:
Podilymbus podiceps:
Tchagra senegalus:

RPR

Anthus trivialis:
Gallinula angulata:
Branta bernicla:
Sibirioneta formosa:
Hippolais icterina:
Regulus ignicapilla:
Tichodroma muraria:
Galerida theklae:
Phoenicopterus ruber:
Apus afnis:
Larus michahellis:
Porphyrio madagascariensis:
Thalasseus maximus:
Aquila adalberti:
Tringa solitaria:
Cepphus grylle:
Accipiter gentilis:
Curruca balearica:
Aythya fuligula:
Mareca falcata:
Pluvialis squatarola:
Calidris bairdii:
Gyps africanus:
Anthus cervinus:
Gerontcus calvus:
Lanius cristatus:
Pelecanus crispus:

CPG

Coracias garrulus: é unha ave que pertence ao reino animalia, ó filo chordata, á clase aves, ó orden coraciiformes, á familia coraciidae, ó xénero coracias e á especie C. garrulus. É un paxaro de tamaño medio, entre 29-32 cm de longo e cunha envergadura de 52-58 cm coas ás estendidas. A súa cor é azul co lombo marrón. Esta especie destaca no seu voo pola súa brillante cor azul que contrasta coas plumas negras das ás. Os dous sexos son similares, pero os mozos presentan unha cor máis clara que os adultos.
Ectopistes migratorius:é unha ave que pertence ao reino animalia, ó filo chordata, á clase aves, ó orden columbiformes, á familia columbidae, ó xénero ectopistes e á especie E. migratorius. As pombas migratorias tiñan o tamaño e aspecto xeral comúns entre os seus parentes vivos. A plumaxe era azul na cabeza e dorso, avermellado no peito e branco no ventre. Os ollos estaban rodeados de plumaxe avermellada a modo de "lentes", e sobre as ás había algunhas motas negras. Tamén eran negras as plumas dos extremos de ás e cola. As femias eran menores que os machos e de cores máis apagadas. O azul, moi pálido, só estaba presente nestas na cabeza e parte das ás, sendo o resto do dorso cobrizo ou leonado. As patas eran avermelladas e desprovistas de plumas en ambos os sexos.
Montifringilla nivalis: é unha ave que pertence ao reino animalia, ó filo chordata, á clase aves, ó orden passeriformes, á familia passeridae, ó xénero montifringilla e á especie M. nivalis. É unha especie de ave paseriforme da familia Passeridae propia das montañas de Eurasia. Habita nos biótopos montañosos por encima dos 1.500 m de altitude, distribuído polas cordilleiras do continente, desde a península ibérica e todo o sur de Europa, por Asia central, ata China occidental.
Podiceps nigricollis: é unha ave que pertence ao reino animalia, ó filo chordata, á clase aves, ó orden Podicipediformes, á familia Podicipedidae, ó xénero Podiceps e á especie P. nigricollis. O zampullín cuellinegro mide entre 28–34 cm de longo, cunha envergadura alar de 56–60 cm,3 No verán é inconfundible, tanto o macho como a femia teñen a cabeza negra, salvo dúas penachos de plumas finas amarelas en forma de abanico, que parten dos ollos cara atrás. Tamén o seu pescozo, peito e partes superiores son negros, mentres que os seus plancos son de cor castaña avermellada.
Oriolus oriolus: é unha ave que pertence ao reino animalia, ó filo chordata, á clase aves, ó orden Passeriformes, á familia Oriolidae, ó xénero Oriolus e á especie O. oriolus. O vichelocrego europeo é unha especie de ave paseriforme duns 25 cm. É propia das rexións tépedas do hemisferio norte. Inverna nos trópicos, para despois emigrar a Europa e Oriente Medio para pasar o verán. É un ave intelixente e escurridiza, de voos rápidos e curtos entre as ramas aínda que alcanza voos moi altos nas súas migracións. A súa plumaxe dourada fai moi fácil confundila con escintileos solares. Constrúe os seus niños con gran velocidade, nidifica en bosques con preferencia polos cursos de auga. Son monógamos, territoriais e migratorios. Poñen habitualmente dous ou tres ovos, pero poden chegar a seis.
Turdus philomelos: é unha ave que pertence ao reino animalia, ó filo chordata, á clase aves, ó orden passeriformes, á familia Turdidae, ó xénero Turdus e á especie T. philomelos. O zorzal común é unha especie de ave paseriforme da familia Turdidae, que habita en boa parte de Eurasia. Presenta dorso marrón e ventre amarelado con manchas escuras xeralmente cor café. Esta ave se cría nos bosques, xardíns e parques, presenta unha conduta migratoria parcial, xa que moitos exemplares invernan no sur de Europa, norte de África e o Medio Oriente. Introduciuse en Nova Zelandia e Australia; e aínda que non se atopa baixo ameaza global, a súa poboación diminuíu significativamente en varias partes de Europa, probablemente por mor de modificacións nas prácticas agrícolas.
Acanthis cabaret: é unha ave que pertence ao reino animalia, ó filo chordata, á clase aves, ó orden passeriformes, á familia Fringillidae, ó xénero Acanthis e á especie Acanthis cabaret. O pardillo alpino é unha pequena ave de entre 11,5 a 12,5 cm de lonxitude cunha envergadura de entre 20 a 22,5 cm e un peso que varia entre 9 e 12 g. O pico é curto, cónico e moi puntiagudo e de cor verde pálida coa punta escura. O macho adulto é maiormente marrón con vetas máis escuras no seu parte baixa. Ten a fronte vermella, e o queixo negro e, durante a tempada de cría, a cara e o peito toma tons rosas. Os costados son beige con vetas escuras e o ventre e a cobertura baixo a cola son esbrancuxadas. Ten dúas franxas claras no á. A femia adulta é similar pero carece do rosa no peito e cara e ten menos vetas nos costados. Os exemplares xuvenís teñen unha cabeza clara sen a fronte vermella e menos negro no queixo. Habita en bosques de baixa densidade, matogueiras, terras de cultivo e dunas. A súa propagación viuse ameazada polo incremento das plantacións de coníferas.
Gyps fulvus: é unha ave que pertence ao reino animalia, ó filo chordata, á clase aves, ó orden Accipitriformes, á familia Accipitridae, ó xénero Gyps e á especie G. fulvus. O voitre leonado ( Gyps fulvus), do grego, γύψ, gý ps (voitre) e o latín fulvus (louro ou avermellado). É unha especie de ave accipitriforme da familia Accipitridae,3 e un dos poucos voitres que se poden atopar en Europa xunto co voitre negro, o alimoche e o crebaósos. Pode chegar ao 10 kg de peso, cunha envergadura que supera os 2,5 m (podendo alcanzar os 260 cm). As plumas son de cor ocre ou canela na maior parte do corpo (dorso, zona ventral e metade anterior das ás), sendo leste o motivo do seu apelativo " leonado". Estas plumas leonadas tórnanse marrón escuro ou negro nas rectrices da cola e extremo das rémiges. A base do pescozo está rodeada por filoplumas brancas.
Alopochen aegyptiaca: é unha ave que pertence ao reino animalia, ó filo chordata, á clase aves, ó orden Anseriformes, á familia Anatidae, ó xénero Alopochen e á especie Alopochen aegyptiaca. O ganso do Nilo ou ganso exipcio é unha ave nativa de África, a única do seu xénero actualmente non extinguida. Debido ao seu potencial colonizador e constituír unha ameaza grave para as especies autóctonas, os hábitats ou os ecosistemas, esta especie foi incluída no Catálogo Español de Especies Exóticas Invasoras, regulado polo Real Decreto 630/2013, do 2 de agosto, estando prohibida en España a súa introdución no medio natural, posesión, transporte, tráfico e comercio.
Fulica americana: é unha ave que pertence ao reino animalia, ó filo chordata, á clase aves, ó orden Gruiformes, á familia Rallidae, ó xénero Fulica e á especie F. americana. A focha americana, tamén coñecido como gallareta, choca e hayno, é unha especie de ave gruiforme da familia Rallidae amplamente estendida desde Alaska ao norte de América do Sur. Os adultos teñen un pico branco groso e curto e un protector frontal branco, cun punto avermellado preto da base do pico entre os ollos. Mide entre 45 e 50 cm; a cor da súa plumaxe é gris apizarrado, máis obscuro na cabeza e o pescozo que no resto do corpo. As patas son amareladas, con dedos semipalmeados. Os pitos teñen corpos negros, coa cabeza e o pico vermellos brillantes, e plumas alaranxadas ao redor do pescozo.
Lullula arborea: é unha ave que pertence ao reino animalia, ó filo chordata, á clase aves, ó orden passeriformes, á familia Alaudidae, ó xénero Lullula e á especie L. arborea. A laverca totovía ou totovía é un ave paseriforme da familia Alaudidae; caracterízase por posuír un dorso pardo con bandas negras, un píleo marrón tostado tamén bandeado, fazulas avermelladas e unha banda esbrancuxada supraorbitaria. É frecuente en bosques abertos, brezales e límites de bosques. Na primavera, os machos entoan un reclamo moi característico que lles fai facilmente reconocibles. O seu niño está revestido de pelo ou herba, preto de arbustos, no chan; contén tres ou catro ovos, postos en dous nidadas, de abril a xuño. Aliméntase de insectos, sementes, bagas, que recolle do chan. Distribúese por toda Europa, salvo o norte de Escandinavia e as illas Británicas. É rara por encima do 2000 m.
Locustella naevia: é unha ave que pertence ao reino animalia, ó filo chordata, á clase aves, ó orden passeriformes, á familia Sylviidae, ó xénero Locustella e á especie L. naevia. A buscarla pintoja Distribúese polas zonas tépedas do paleártico occidental, desde Irlanda e o norte de España ata o suroeste de Siberia e Asia central. Falta en Islandia, na maior parte de Escandinavia e en boa parte da Europa mediterránea. En España distribúese case exclusivamente pola franxa cantábrica, desde o norte da Coruña ata a fronteira con Francia.
Xema sabini: é unha ave que pertence ao reino animalia, ó filo chordata, á clase aves, ó orden Charadriiformes, á familia Laridae, ó xénero Xema e á especie X. sabini. A gaivota de Sabine ou gaivota de cola hendida é unha especie de ave caradriforme da familia Laridae que cría no norte do Holártico e migra ata as costas occidentais de Sudamérica e África. É unha gaivota de pequeno tamaño. O seu taxonomía atópase en disputa. A gaivota de Sabine cría no Ártico e ten unha distribución circumpolar principalmente por América do Norte e Eurasia. É un ave migratoria que voa cara ao sur no outono. A maioría da poboación pasa o inverno no Pacífico ata Sudamérica occidental nas augas frías da corrente de Humboldt, mentres que as aves de Groenlandia e Canadá oriental cruzan o Atlántico camiño das costas occidentais de Europa para pasar o inverno ata en África sudoccidental, nas augas da corrente de Benguela. Ocasionalmente as gaivotas de Sabine poden atoparse noutras costas como as do nordés de Estados Unidos ou máis ao leste en Europa, xeralmente arrastradas por tormentas outonais.
Phasianus colchicus:
Accipiter nisus:
Phoenicopterus roseus:
Prunella collaris:
Bubo scandiacus:
Aquila heliaca:
Uria lomvia:
Sterna dougallii:
Apus unicolor:
Marmaroneta angustirostris:
Porphyrio martinicus:
Curruca curruca:
Linaria cannabina:
Pluvialis dominica:

TPG

Gerontcus eremita:
Aix galericulata:
Pelagodroma marina:
Columba junoniae:
Anthus godlewskii:
Calidris temminckii:
Podiceps auritus:
Turdus atrogularis:
Aythya collaris:
Passer domestcus:
Lanius isabellinus:
Luscinia megarhynchos:
Pelecanus philippensis:
Fulica atra:
Loxia curvirostra:
Iduna pallida:
Falco eleonorae:
Branta hutchinsii:
Phoenicoparrus jamesi:
Larus cachinnans:

O xénero Larus foi bautizado por Linneo en 1758 (gl.wiki, en.wiki) e toma o seu nome dunha antiga ave de mar; aparece mencionada como tal polo autor latino Ausonio (Educarex, tamén Aves-pe) e está relacionada co grego λάρος,-ου de Aristóteles (Historia Animalium 542b Edurarex e outras obras, Azara, páxina 154). Suponse que procede da raíz PIE *leh₂- ("ladrar, ouvear", en.wikt), posiblemente imitando o seu son ([2]). Segundo Costanera e Azara (páxina 154) simboliza a glotonería. Ata o 1803 o DRAE incluía laro como ave mariña (ídem, páxina 155).

Garrulus glandarius:
Aquila fasciata:
Uria aalge:
Porphyrio porphyrio:
Sternula albifrons:
Cygnus cygnus:
Asio fammeus:

SRC

Prunella modularis: O acento común ( Prunella modularis ) é unha especie de ave paseriforme da familia Prunellidae .

E de modulor: cantar (de module-i: medida, módulo, movemento regulado, ritmo, compás, compás, modo, melodía, cadencia; melodioso ou harmónico no latín medieval. (Diminutivo de modus-i: medida, dimensión, número). ) + sufixo –aris (lat. vulgar): relación ou pertenza.

Perdix perdix: A perdiz pardilla (Perdix perdix) é unha especie de ave galiforme da familia Phasianidae orixinaria de Europa e Asia occidental e central.

Perdix era a irmá de Dédalo e a nai de Talus na mitoloxía grega (Mito de Dédalo e Ícaro). Dédalo foi un arquitecto moi respectado en Atenas.

Pluvialis apricaria: O chorlito dourado común ou chorlito dourado europeo1 (Pluvialis apricaria), é un chorlito grande

Do latín pluvialís-e: chuvioso, chuvioso, producido pola chuvia, relacionado coa chuvia (de pluvía-ae: chuvia). De aprícus-a-um: exposto ao sol, é dicir, ao aire libre, claro (ou, inc.) + sufixo arius-a-um.

Bucephala clangula: O sarpullido osculado (Bucephala clangula)2 é unha especie de ave anseriforme da familia dos anátidos común nos lagos de augas frías de Eurasia e América do Norte. O nome do seu xénero, Bucephala, provén das palabras gregas bous "touro" e kephale "cabeza", facendo referencia ao tamaño da súa cabeza. Por outra banda, o seu nome específico, clangula, é un termo neolatino resultante da combinación do verbo clangere “resoar” e a partícula diminutiva ula, referida ao asubío que produce o bater das súas ás.

Calidris maritima: O lavaneiro escuro (Calidris maritima) é unha pequena ave zancuda. Calidris: do grego skalidris, paxaro acuático segundo Aristóteles. O lavaneiro escuro (Calidris maritima) é unha pequena ave zancuda. Calidris: do grego skalidris, paxaro acuático segundo Aristóteles. O epíteto específico maritima é do latín e significa "do mar", de mare , "mar"

Cairina moschata: Cairina moschata,4 coñecida como pato crioulo, bragado, pato negro ou pato mudo,5 é unha especie de pato da familia dos anátidos.

Cairina: (italiano) do Cairo (Exipto). En 1822 Fleming creou o xénero con dito nome, sen dar explicacións sobre a súa orixe. moschata: (baixo LT) almizclado. Deriva do GR moschos: brote vexetal, e por extensión, cría de mamíferos e aves, designando especialmente o tenreiro.

Petronia petronia: O gorrión chirriante (Petronia petronia) é unha especie de ave paseriforme da familia Passeridae, orixinaria de Eurasia e África.

Do latín petronius-a-um: das rochas ou das montañas (de petra-ae: rocha, rocha, rocha + sufixo –onius/-neus/-eus. Á súa vez do grego πέτρα-ας (petra-as) : rocha, pedra, cova, gruta. )

Aramides ypecaha: O ipecaá , pacaá ou carril de pescozo vermello ( Aramides ypecaha ) é unha especie de ave gruiforme da familia dos Rallidae que vive en Sudamérica.

Aramides: semellante a Aramus, e eidos, sufixo que indica forma, semellanza externa. No Ypacahá, de Azara (1992): “Este nome dan os guaranís por excelencia, e porque o cantan ben alto e claro”.

Bostrychia hagedash : O ibis hadada (Bostrychia hagedash)23 é unha especie de ave pelecaniforme da familia Threskiornithidae orixinaria da África subsahariana. O nome hadada é onomatopeico porque esta palabra se asemella ao son que fai o paxaro.

Anthus hodgsoni: O Pipit de Hodgson ( Anthus hodgsoni ) é unha especie de ave paseriforme da familia Motacillidae que vive en Asia e no extremo leste de Europa . O seu nome conmemora o ornitólogo británico Brian Houghton Hodgson. Anthus: (GR) de anthos: nome usado por Aristóteles para un paxariño pequeno.

Gyps rueppelli: O voitre manchado ou voitre de Ruppell (Gyps rueppelli) é unha especie de ave accipitriforme da familia Accipitridae cuxa área de distribución abarca boa parte da África subsahariana, ao norte do ecuador terrestre. Do grego gips (γύψ-γυπός): voitre.

Oceanodroma castro: O petrel de tormenta de Madeira ( Oceanodroma castro ), tamén chamado pamperito de Castro ou petrel de tormenta de Harcourt , é unha especie de ave procelariforme da familia Hydrobatidae , orixinaria das zonas cálidas e temperadas dos océanos Atlántico e Pacífico . Castro ven do nome da cidaade de Paraná en Brasil.

Lanius excubitor: O alcaudón boreal, ou hogbill (Lanius excubitor), é unha especie de ave da familia Laniidae. Atópase principalmente no norte de Europa, Asia e América do Norte. E tamén do latín excubitor-oris: garda, sentinela. (de excubo: vixiar, vixiar). “Deriva esta denominación do uso que lles fai como sentinelas os cetreiros á hora de cazar falcóns salvaxes”

Curruca communis:

Linaria flavirostris: A linaria de pico vermello (Linaria flavirostris) é unha especie de ave paseriforme da familia Fringillidae orixinaria de Eurasia.

Do latín medieval linaria, -ae f. = a linaria (Linaria Mill. sp. pl.). Segundo C. Bauhin (1623), pola semellanza das súas follas coas do liño. O nome científico da especie, flavirostris, deriva do latín e significa "do peteiro amarelo".

Milvus migrans: O milano negro é unha especie de ave accipitriforme da familia Accipitridae. Latín, milvago - cometa, cometa (milvus - cometa, cometa; hai - semellante, parecido).

Columba palumbus: A etimoloxía dos seus nomes científicos e comúns procede do latín. Columba é a palabra latina que significa "pomba", e o seu nome específico é outra palabra latina, palumbus, que significa exactamente "pomba torcaz". Curiosamente, esta última palabra orixinaría o nome xenérico "pomba" en castelán, o que parece indicar que antigamente as pombas torcaces eran as máis abundantes.

Turdus pilaris: O tordo (Turdus pilaris) é unha especie de ave da familia dos Turdidae. Do turdus-i e do latín moderno pilaris-e: tordo, tordo.

pilaris significa da cabeza (de pilus-i: cabelo) e tamén do latín moderno vén pilaris: o tordo, como erro acuñado pola confusión do grego trikhas

Pelecanus rufescens: O nome proven da palabra grega antigua pelekan (πελεκάν), que a súa vez derívase da palabra pelekys (πέλεκυς) que significa machado.Na época clásica, a palabra aplicábase tanto ó pelícano como ó paxaro carpinteiro.

El género Pelecanus fue descrito formalmente por primera vez por Carl Linnaeus en su histórica décima edición de 1758 de Systema Naturae. Describió las características distintivas como un pico recto enganchado en la punta, fosas nasales lineales, rostro desnudo y pies totalmente palmeados. Esta primera definición incluía a las fragatas, los cormoranes y los sulidos, así como a los pelícanos

Aegypius monachus: O buitre negro é unha especie de ave accipitriforme da familia Accipitridae. Do grego aegipius (αἰγυπίος-ου ): buitre, asimilado al buitre o al gypaetos barbatus. E do latín monachus-a-um (do grego μοναχή: adv.: solamente, únicamente.(de μόνος-η-ον: solo, único, solitario): relativo ó monxe, solitario.

Amandava amandava: O bengalí vermello é unha especie de ave passeriforme da familia Estrildidae. O nome amandava proven da cidade de Ahmedabad en Gujarat desde onde estes animais foron exportados dentro do comercio de mascotas.

Perdix dauurica: Perdix é un xénero de aves da orde dos galiformes, familia dos fasiánidos e subfamilia dos perdicinos, que inclúe tres especies de perdices. Estas aves están relacionadas filoxeneticamente coas pitas do monte, os paspallases e os faisáns, pero non con especies subtropicais que adoito reciben o nome de perdices, debido ao seu tamaño e morfoloxía similares.

O epíteto específico, dauuriuca, fai alusión á rexión rusa de Dauria (en ruso Даурия, Dauriya) rexión montañosa localizada ao leste do lago Baikal. Este nome, Dauria, deriva do etnónimo dos nativos da zona.

Porphyrio alleni: O pantano roxo africano (Porphyrio alleni),2 tamén chamado pantano roxo pequeno, gallereta africana e pollito africano,3 é unha especie de ave

gruiforme da familia dos Rallidae que vive en África. Debe o seu nome científico ao contraalmirante británico William Allen (1770-1843) que recolleu o exemplar tipo.

Sternula antillarum: Sternula é un xénero de aves charadriformes pertencentes á familia Sternidae. Membros deste xénero, aos que comunmente se lles chama charrán

pequeno ou charrán. Antillarum, ven de Antillas,un arquipélago do Caribe

Cygnus olor: O cisne mudo, cisne real ou cisne común é unha especie de cisne pertencente á familia dos anátidos. Tamén se lle chama simplemente cisne, pero este

nome utilízase tamén para todas as outras especies de cisnes (xénero Cygnus). É nativo de gran parte de Eurasia e da parte máis setentrional de África.

Asio otus: Paxaro con certa relación co burro polas súas orellas e co antigo paxaro nocturno (otus) cuxo nome tamén podería vir da palabra grega para orella.

Do latín asio ou axio-onis: curuxa cuxos pechos semellan cornos, moucho común, Plin.(de asinus-i: asno, burro), probablemente polas orellas que levanta cando se alarma. O otus é máis pequeno que o moucho, máis grande que o moucho, de orellas destacadas e cuberto de plumas, do que tamén procede o seu nome –algúns en latín chámanlle axio-; Ademais, é un paxaro mímico, un parasito e, en certo modo, un bailarín. Captúrase sen dificultade, coma os mouchos: cando está atento a un cazador, outro rodéao por detrás.

Fratercula arctica: O frailecillo atlántico é unha especie de ave mariña que pertence aos Charadriiformes. É da familia Alcidae, que inclúe guillemots e murrelets,

e os "Fraileciños" son parentes próximos; ambos forman a tribo Fraterculini.O frailecillo atlántico é a única especie do xénero Fratercula que se atopa no océano Atlántico. Outras dúas especies pódense atopar no nordeste do Pacífico, Fratercula cirrhata e Fratercula corniculata, sendo esta última a máis próxima ao frailecillo atlántico. O nome científico Fratercula provén do latín medieval fratercula, frade, que fai referencia á plumaxe branca e negra que se asemella ás togas que se usan nos mosteiros.O nome específico "Arctica" fai referencia á distribución setentrional do paxaro, sendo derivado do grego άρκτος. ("arktos"), oso, que tamén fai referencia á constelación do norte, a Osa Maior. Aínda que a especie se coñece como frailecillo común, "Frailecillo do Atlántico" é o nome inglés recomendado polo Congreso Internacional de Ornitolóxico

CPG

Pandion haliaetus:
Anas acuta:
Bucephala albeola:
Sylvia atricapilla:
Fulica cristata:
Acanthis fammea:
Pluvialis fulva:
Fregeta tropica:
Anthus richardi:
Falco subbuteo:
Phoeniconaias minor:
Cuculus canorus:
Nucifraga caryocatactes:
Larus fuscus:
Plegadis falcinellus:
Turdus iliacus:
Chlidonias leucopterus:
Passer luteus:
Milvus milvus:
Lanius nubicus:
Acrocephalus palustris:
Remiz pendulinus:
Branta rufcollis:
Calidris tenuirostris:
Tetrax tetrax:
Lonchura punctulata:
Perdix hodgosoniae:

Pandion haliaetus: foi batizado por Linnaeus no ano 1758. Con anterior denominación de Falco haliaetus, o seu singnificado etimoóxico é Águila de mar relacionada con el mítico Pandión

O aguia pescadora mide entre 52 e 60 cm de alto, cunha envergadura que oscila entre 152 e 167 cm. De partes superiores castiñeiro escuro, e inferiores brancas, jaspeadas de escuro, cunha máscara escura aos lados da cabeza. De cola longa e estreita, e ás angulosas, é fácil de identificar. Posúe unhas plumas alongadas na caluga que forman unha crista que se eriza con frecuencia. Os exemplares xuvenís identifícanse polas manchas marrón claro da súa plumaxe e, en xeral, por un ton máis pálido. Os machos adultos distínguense das femias polo corpo máis delgado e as ás máis estreitas. Son fáciles de distinguir ao ver unha parella, pero non tanto con individuos solitarios.

Anas acuta: O ánade rabudo tamén denominado pato rabudo, pato golondrino norteño, pato rabilargo, pato pescuecilargo, pato de cola puntiaguda ou pato cola de galo,3 é unha especie de ave anseriforme migratoria da familia Anatidae que cría no norte de Eurasia e América do Norte. Adoita pasar o inverno no sur de Europa, África do Norte, Centroamérica e boa parte de Asia tropical e subtropical. A pesar de ser unha especie tan amplamente distribuída non está diferenciado en subespecies, se se considera ao próximo pato de Eaton unha especie separada. A poboación deste ánade vese afectada polos depredadores, os parasitos e as enfermidades aviarias. Tamén teñen impacto no tamaño das súas poboacións actividades humanas como a agricultura, a caza e a pesca. A pesar de todo, a súa enorme área de distribución e a súa gran poboación implica que non estea globalmente ameazado.

Bucephala albeola: O porrón coroado, tamén chamado pato moñudo, pato pinto, pato monxa ou porrón albeola, é un pequeno pato mergino americano, pertencente ao xénero Bucephala. Linneo foi o primeiro en describir esta especie na súa Systema naturae en 1758, baixo o nome Anas albeola.

Son aves migratorias e a maioría pasa o inverno en augas costeiras protexidas, augas abertas, ambas as costas de América do Norte e o sur dos Estados Unidos. O porrón coroado é, ademais, un ave accidental rara en Europa Occidental. O seu hábitat natural son os lagos e estanques en zonas de bosques, en Alaska e Canadá, incluídos case por completo no bosque boreal ou taiga.

Sylvia atricapilla: A curruca capirotada é unha especie de ave paseriforme do xénero Sylvia dentro da familia Sylviidae. É un paxaro de pequeno tamaño de cor sobria e discreta, canto agradable, voo áxil, comportamento activo e inquieto, que se alimenta de insectos e froitas. Habita principalmente en sotobosques e está amplamente distribuído por Europa. Trátase dunha curruca frecuente, e localmente abundante, que está moi repartida por toda España.

UPR

Sternula saundersi:
Cygnus atratus:
Bubo bubo:
Aquila chrysaetos:
Euodice cantans:
Pinguinus impennis:
Gavia arctica:
Chlidonias hybrida:
Bucephala islandica:
Acrocephalus paludicola:
Hippolais polyglotta:
Passer italiae:
Sylvia borin:
Leptoptilos crumenifer:
Lanius minor:
Anser albifrons:
Charadrius alexandrinus:
Threskiornis aethiopicus:
Gypaetus barbatus:
Carduelis carduelis:
Calidris canutus:
Elanus caeruleus:
Pavo cristatus:
Cercotrichas galactotes:
Clamator glandarius:
Hydrocoloeus minutus:
Oceanodroma monorhis:

GVI

Anthus pratensis: O bisbita pratense ou bisbita común é unha especie de ave paseriforme da familia Motacillidae propia de Eurasia occidental, Groenlandia e o norte de África. Ten as partes superiores parda veteadas e as inferiores brancas con moteado escuro no peito e flancos.A súa distribución é paleártica, habitando en terreos abertos, prados, cultivos e tundras. É migratoria, nidifica na metade norte de Europa, o noroeste de Asia e o sueste de Groenlandia, e pasa o inverno no sur de Europa, norte de África e suroeste de Asia.
Falco peregrinus: O falcón peregrino é unha especie de ave falconiforme da familia Falconidae de distribución cosmopolita. É un falcón grande, do tamaño dun corvo, coas costas de cor gris azulado e a parte inferior esbrancuxada con manchas escuras; a cabeza é negra e conta cunha ampla e característica bigotera tamén de cor negra. Normalmente non voa a velocidades superiores ao 100 km/ h,3 pero en picada ou cando caza e efectúa un ataque en picado pode alcanzar máis de 300 km/ h, o que o converte no animal máis rápido do mundo.
Syrrhaptes paradoxus: A ganga de Pallas é unha especie de ave da familia Pteroclididae nativa de Asia. O nome común da especie conmemora ao zoólogo alemán Peter Simon Pallas. Mide entre 30 e 41 cm de lonxitude, a cabeza e o pescozo son pequenos, similar ás pombas, pero o corpo é robusto e compacto. Ten as ás e a cola puntiagudas e longas, e as patas e dedos emplumados.
Turdus viscivorus: O zorzal charlo, é un ave da orde Passeriformes e da familia Turdidae. Propio de Europa e parte de Asia, foi descrito por Linneo en 1758. En canto ao seu taxonomía, os estudos moleculares suxiren un maior parentesco a especies como Turdus philomelos ou Turdus mupinensis, máis que con Turdus merula.
Carduelis caniceps: O xílgaro, barroso, picacardos, pintasilgo ou pintaxilgo é un paxaro pequeno da familia dos frinxílidos. É de aspecto delgado, co pescozo curto e pés finos. Miden 12 ou 13 cm de lonxitude, e teñen unha envergadura de alas de entre 21 e 25 cm. O peso vai dos 14 ós 19 gramos. Caracterízanse pola máscara facial de cor vermella, a cabeza branca coa parte superior e a caluga negras.
Euodice malabarica:O capuchino picoplata indio é unha especie de ave paseriforme que vive no sur de Asia. Anteriormente clasificábase no xénero Lonchura e considerábase conespecífico do capuchino picoplata africano, pero actualmente clasifícase no xénero Euodice co capuchino picoplata africano como único congénere.
Pycnonotus barbatus: Pycnonotus barbatus é unha especie de ave paseriforme da familia Pycnonotidae amplamente distribuída por África, incluídas Ceuta e Melilla. Para esta especie propúxose en galego o nome bulbul (simplemente), aínda que internacionalmente son tamén chamados bubuis todas as especies da familia.
Scolopax rusticola:A arcea, cea, galiñola, pitarola, pita das poulas ou torda é unha ave da familia dos escolopácidos. Os exemplares adultos miden 33–38 cm, incluíndo os 6–7 cm do longo peteiro raiado, e 55–65 cm de envergadura, de cor parda, agás a barriga que é branca. Ten os ollos no cranio, o que lle dá unha grande amplitude de campo. Aliméntase de lombrigas, larvas de insectos e en menor medida sementes. Vive nos bosques húmidos de Europa, Asia e Norteamérica, as poboacións do norte de Europa e Asia migran ao sur de Europa e Asia, respectivamente.
Thalassarche melanophris: O albatros olleirudo (antes Diomedea melanophris) é unha grande ave mariña da familia dos albatros, Diomedeidae, na cal é un dos membros máis espallados e común.
Platalea alba: O cullereiro africano é unha ave acuática de patas longas da familia dos ibis e cullereiros, Threskiornithidae. A especie esténdese por África continental e Madagascar, incluíndo Botswana, Kenya, Mozambique, Namibia, Suráfrica e Zimbabwe. Viven en zonas húmidas pantanosas con zonas de augas abertas pouco profundas e aniñan en colonias nas árbores ou xunqueiras. Normalmente non comparten as colonias con cegoñas ou garzas.
Pterocles alchata: A ganga ibérica ou ganga común é unha especie de ave pterocliforme da familia Pteroclidae propia do sur de Eurasia e o norte de África. É un ave adaptada a terreos semidesérticos e esteparios. A etimoloxía do nome do seu xénero Pterocles provén do termo grego pteron que significa «á», e a terminación - klē s «notable por». En cambio o seu nome específico é a latinización das palabras árabes ao kattar, que teñen como significado «a ganga».7 O termo ganga como adquisición moi barata procede destas aves, cuxa carne nos mercados medievais era a máis barata por ser considerada de baixa calidade.
Curruca melanocephala: A curruca cabecinegra ( Curruca melanocephala ) é unha curruca típica común e estendida da rexión mediterránea . Como a maioría das especies de Curruca , ten plumaxes masculinas e femininos distintos. Esta ave pode considerarse unha superespecie , dividida na Curruca melanocephala occidental e a Curruca momus das rexións máis áridas do Próximo Oriente e África adxacente.
Calidris minuta: O correlimos mozo ou correlimos miúdo é un paxaro limícola. Cría no norte de Europa e Asia, e é unha especie migratoria, que inverna en África e o sur de Asia. En ocasións chega ata América do Norte e Australia. É un ave gregaria no inverno, e a miúdo forma grandes bandadas con outras especies de limícolas, especialmente o correlimos común, en marismas costeiras ou nas ribeiras de lagos e estanques de auga doce.
Gavia pacifca:
Glareola pratincola:
Neta rufna:
Lonchura striata:
Falco cherrug:
Charadrius leschenaultii:
Acrocephalus melanopogon:
Dendrocygna bicolor:
Chlidonias niger:
Acrocephalus baeticatus:
Morus bassanus:
Aegithalos caudatus:
Branta canadensis:
Cygnus columbianus:

VFB

Larus glaucoides:
- O xénero Larus foi bautizado por Linneo en 1758 (gl.wiki, en.wiki) e toma o seu nome dunha antiga ave de mar; aparece mencionada como tal polo autor latino Ausonio (Educarex, tamén Aves-pe) e está relacionada co grego λάρος,-ου de Aristóteles (Historia Animalium 542b Edurarex e outras obras, Azara, páxina 154). Suponse que procede da raíz PIE *leh₂- ("ladrar, ouvear", en.wikt), posiblemente imitando o seu son ([2]). Segundo Costanera e Azara (páxina 154) simboliza a glotonería. Ata o 1803 o DRAE incluía laro como ave mariña (ídem, páxina 155).
- Respecto a glaucoides, o epíteto desta especie procede de "parecerse" (-oides, do grego Aves-pe) á especie glaucus, que á súa vez significa "azul grisáceo, glauco, verde pálido" (Aves-pe) ou "azul escura" (Biologueando). A palabra glauco está no DRAG e significa ou ben "De cor verde clara" ou "De cor verde azulada", e está relacionada co nome dunha doenza da vista, o glaucoma, prevalente coa idade.
Passer hispaniolensis:
Fregata magnificens:
Lanius meridionalis:
Pavo muticus:
Hydrobates pelagicus:
Anthus rubescens:
Turnix sylvaticus:
Saxicola torquatus:
Troglodytes troglodytes:

[1] ttp://contenidos.educarex.es/varios/de_ciconia_a_ciguena/5hastaaegithalidaexclusives.htm#acrocephalus

[2] ttp://contenidos.educarex.es/varios/de_ciconia_a_ciguena/5hastaaegithalidaexclusives.htm#acrocephalus

[3] ttp://contenidos.educarex.es/varios/de_ciconia_a_ciguena/5hastaaegithalidaexclusives.htm#acrocephalus

[4] ttps://en.wikipedia.org/wiki/Paddyfield_warbler

[5] ttps://en.wikipedia.org/wiki/Paddyfield_warbler

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]