Formación e orientación laboral/Conceptos xerais do dereito laboral
| Formación e orientación laboral | ||
| Conceptos xerais do dereito laboral | Seguir con Fontes e xerarquía do dereito laboral → | |
O dereito do traballo é unha póla do dereito privado, xorde a partires da primeira Revolución Industrial, e consiste nun conxunto de normas xurídicas que regulan as relacións que se establecen entre empresarios e traballadores, feitas para organizaren e resolveren os posibles conflitos laborais que teñan lugar. A finalidade do dereito laboral é e foi sempre a de protexer aos traballadores.
Así coma outros dereitos evolucionan paseniño, a lexislación laboral está en constante evolución. Dende 1977 as relacións de traballo regulábanse en España de acordo coa Lei de Relacións Laborais. Pero tras as eleccións de 1978, a lei volveuse inconstitucional, e en consecuencia foi derogada. Dende 1980 a lexislación laboral víñase regulando mediante reais decretos.
O Real Decreto Lexislativo 1/1995, do 24 de marzo, polo que se aproba o texto refundido da Lei do Estatuto dos Traballadores (ET), que presenta as modificacións introducidas na Lei do Estatuto dos Traballadores promulgada en 1980, é a norma básica que regula a día de hoxe en España os contratos laborais individuais, as negociacións colectivas e a representación dos traballadores dentro das empresas ou, o que é o mesmo, a relación laboral común.
Os traballadores autónomos teñen dende hai relativamente pouco unha lei que tamén os ampara: a Lei 20/2007, do 11 de xullo, do Estatuto do Traballador Autónomo. Esta lei regula aqueles traballos realizados de forma habitual, persoal, directa e por conta propia (alleo á dirección ou organización por parte dunha empresa externa).
Ámbito de aplicación do Estatuto dos Traballadores
[editar]De acordo do artigo 1.1 do E.T.:
- «A presente lei será de aplicación aos traballadores que voluntariamente presten os seus servizos retribuídos por conta allea e dentro do ámbito de organización e dirección doutra persoa, física ou xurídica, denominada empresario.»
Polo tanto, hai cinco características que un traballo debe cumprir para que poida considerarse que está dentro do ámbito de aplicación do E.T:
- persoal: o traballo realízao un mesmo;
- voluntario: o contrato de traballo xorde do acordo libre entre o traballador e mailo empresario;
- por conta allea: o froito do traballo pertence ao empresario;
- retribuído: o traballador é remunerado polos seus servizos;
- dependente: o traballador está subordinado á dirección e disciplina impostas polo empresario.
Nalgúns supostos, a pesar de existir unha relación de tipo laboral, non se aplica a Lei do Estatuto dos Traballadores. Hai dous tipos de situacións en que se produce dita excepción:
- Relacións laborais de carácter especial. Son as que, a pesar de cumpriren as características mencionadas previamente, precisan dunha regulación específica por mor das súas peculiaridades. Corresponden a este tipo de relacións de traballo: alta dirección, servizo do fogar familiar, presidiarios, deportistas profesionais, artistas en espectáculos públicos, traballos mercantís nos que non se asume o risco das operacións, discapacitados en centros de traballo especiais, estibadores portuarios, así coma outras relacións de traballo expresamente declaradas por unha lei.
- Relacións laborais excluídas do ámbito de aplicación do E.T. Son os casos en que non se cumpren todas as características precisas para considerar a relación de tipo laboral. Exclúense relacións tales coma: funcionarios públicos, prestacións persoais obrigatorias, conselleiros de asociacións, traballos a título de amizade, benevolencia ou boa veciñanza, traballo familiar (ata 2º grao e que convivan co empresario, salvo asalariados), traballos mercantís cando se asume o risco das operacións, autónomos, transportistas con contrato administrativo e calquera traballo non incluído no ámbito de aplicación do E.T.
| Formación e orientación laboral | ||
| Conceptos xerais do dereito laboral | Seguir con Fontes e xerarquía do dereito laboral → | |