Como en galego, en euskara hai dous verbos distintos para "ser" e "estar": izan e egon. Xa vimos izan anteriormente, así que imos ver egon e os casos nos que se empregan un ou outro. O sistema funciona practicamente como en galego:
emprégase izan para un estado fundamental, normalmente permanente como no verbo "ser": fransesa naiz: "son francés"; haindia da: "é grande"
emprégase egon como o verbo "estar", para unha posición espacial ou un estado temporal: "estou na casa"
Como en galego, pode facerse a diferenza entre falar e falarlle a alguén. En galego engadimos a preposición "a", mentres que en vasco o que cambia é o auxiliar. De momento, imos ver só o xeito de expresar a terceira persoa do singular, como en "el respóndelle" ou "el dállo a Mikel".
O auxiliar conxugado du transfórmase en dio:
erantzuten du: "el responde" > erantzuten dio: "el respóndelle"
Cando se coñeza a persoa a quen lle afecta a acción e se queira mencionar, engádeselle a terminación -(r)i ó final do seu nome (común ou propio):
